Σοφία Μπεθάνη / UNRAVELLED
H Σοφία Μπεθάνη εκθέτει το έργο που φιλοτέχνησε στα πλαίσια της Διπλωματικής της | ΒΑ Fine Art & New Media στην εικαστική Έκθεση Open Doors V.
Λίγα λόγια για την Σοφία
Η Σοφία Μπεθάνη ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Fine Art & New Media του AKTO college και μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Οπτικής Επικοινωνίας της Βακαλό. Στην εικαστική της δουλειά χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά και μέσα, με στόχο την διαρκή επαφή με νέες μεθόδους και την δημιουργία ποικιλομορφίας. Γοητεύεται από τα απτά καθημερινά υλικά, παράγωγα της σύγχρονης υπερκαταναλωτικής κουλτούρας από τα οποία αργότερα αναζητά μια νέα αλληλεπίδραση. Δημιουργούνται έτσι νέες διασυνδέσεις και τα αντικείμενα επαναπροσδιορίζονται, αλλάζουν μορφή, χρήση και σκοπό. Μέσα από την τεχνική της επανάχρησης προκύπτουν αμέτρητες δυνατότητες και ευκαιρίες, ενώ αποτελεί, επίσης, μια από τις πιο οικολογικές και οικονομικές τάσεις της εποχής.
Η τέχνη του πλεξίματος αποτελεί το νεότερο μέσο που έχει προσθέσει στους καλλιτεχνικούς της πειραματισμούς. Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει ένα είδος μεικτής τεχνικής, η οποία θα συνδυάζει στοιχεία από το παραδοσιακό εργόχειρο και από σύγχρονες τεχνικές. Έτσι, θα προκύψει ένα αποτέλεσμα που θα συνυφαίνει το παραδοσιακό με το σύγχρονο και θα συνδέει την ιστορία του τόπου με την ιστορία της τέχνης.
ARTIST STATEMENT
Κεντρικός άξονας του έργου είναι η χειροτεχνία (Craft) και η ενσωμάτωση της στο πλαίσιο της σύγχρονης τέχνης με την μορφή του πλεξίματος. Στόχος μου είναι να εξετάσω τα όρια που διαπραγματεύεται η χειροτεχνία με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, καταργώντας τα όρια μεταξύ ‘υψηλής’ και ‘χαμηλής’ τέχνης.
Για την υλοποίηση του στόχου μου, επέλεξα να δημιουργήσω ένα είδος γλυπτικής εγκατάστασης στον χώρο χρησιμοποιώντας το πλέξιμο ως μέσο και ενσωματώνοντας στο έργο μου την τεχνική του yarn bombing (βομβαρδισμός με νήματα). Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθώ να αγγίξω προσωπικά ζητήματα ταυτότητας αλλά και της καθημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, σε μια προσπάθεια σχολιασμού της. Η γλυπτική εγκατάσταση αποτελείται από δύο ενότητες, οι οποίες δένουν αρμονικά στον χώρο και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σε μια κοινή «αφήγηση».
Η πρώτη ενότητα περιλαμβάνει το καβαλέτο με το σκαμπό και η δεύτερη την κατασκευή με τις κρεμαστές μάσκες. Σαν σύνολο, η πρώτη μεταφράζεται σαν ένα είδος αυτοπορτραίτου του καλλιτέχνη, μέσω του οποίου ο θεατής μεταφέρεται στην σύγχρονη πραγματικότητα της τέχνης, στην οποία το παραδοσιακό και το σύγχρονο συνυπάρχουν αρμονικά. Η δεύτερη ενότητα είναι εμπνευσμένη από το «φιλί» του Brâncuși και σχολιάζει την απουσία της διαπροσωπικής επαφής. Αντικαθιστώντας το γνωστό γλυπτό με έναν σκελετό που στηρίζει δύο αυτοσχέδιες πλεχτές μάσκες, δίνεται έμφαση στον κλονισμό των ανθρώπινων σχέσεων που προέκυψε λόγω της πανδημίας. Ένα φιλί που ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, μια έλξη που όσο δυνατή και αν είναι έπρεπε να συνεχίσει να αιωρείται χωρίς να μπορεί να ολοκληρωθεί. Την έλξη αυτή αντιπροσωπεύουν και σωματοποιούν οι μαγνήτες που αιωρούνται ανάμεσα στις δύο μάσκες.
Τέλος, αν και βασικό χαρακτηριστικό του έργου αποτελεί το πλέξιμο με το βελονάκι, εξ΄ ίσου σημαντικό για την ολοκλήρωση του ήταν ο πειραματισμός με τις υφές και το χειροτέχνημα. Γι’ αυτό, επέλεξα να χρησιμοποιήσω μια ποικιλία νημάτων και τεχνικών που διαφοροποιούν το τελικό αποτέλεσμα όσο το δυνατόν κατά το μέγιστο.
SOCIAL MEDIA
